Je hebt wel iets te verbergen...

Meer dan je denkt, hoe een goed mens je ook bent.

Om een andere of andere reden koppelen we de behoefte aan privacy aan illustere zaken. En dat terwijl privacy toch behoorlijk hoog in de Piramide van Maslow vertoeft. Je zou daarmee denken dat zij het wel waard is om te beschermen, maar zij wordt maar al te vaak geofferd op het altaar van de uiterlijke goeddoenerij.

Een veelgehoord credo ter verantwoording hierbij is de gevleugelde uitspraak ‘ik heb toch niks te verbergen’, suggererend dat privacy enkel en alleen dient om geheimen aan het daglicht te onttrekken. Maar privacy voorziet in zoveel meer.

Vooropgesteld, elk mens heeft geheimen. Dingen die alleen jijzelf weet, en niemand anders. Dingen over jezelf, over je ervaringen en interpretaties. Dat is niet zozeer slecht; het maakt jou, jou. Maar zelfs al zou de ideale wereld bestaan en zouden wij helemaal geen geheimen voor elkaar hebben, dan nog zou je de privacy verlangen om bepaalde activiteiten in de luwte te doen.

Wat ik probeer te zeggen is; we weten allemaal dat iedereen in zijn neus peutert, seks heeft, achteromkijkt op de plee, eindelijk die scheet laat zodra hij/zij in de auto stapt, maar ook dat je als puber in de Break Out naar de naakte lichamen keek om maar ‘goed voorbereid’ te zijn op die eerste keer, dat je in vertrouwen tegen je partner vloekt op die ene afgrijselijke collega, dat je soms bevestigend antwoordt op de vraag of alles goed is terwijl alles allesbehalve goed is. We weten het allemaal, maar wil je ook dat iedereen dat van jou weet?

Wil je dat publiekelijk gemeengoed is wanneer je naar het toilet gaat? Wil je dat openbaar is hoe je over die ene collega denkt? Wil je dat jouw grootste onzekerheid waar je zo vaak op Googlet, openbaar is? Wil je gezien kunnen worden terwijl je in je neus peutert, of als je ’s ochtends nog niet in volle glorie opstaat?

En dit zijn maar de onschuldige, heel menselijke en praktische zaken des levens, om nog maar niet te spreken over je financiële gegevens, of over identiteitsfraude.

Maar ook gewoon het simpelweg, in alle privacy, op je bek kunnen gaan en kunnen falen, zonder dat de hele wereld daar getuige van is en het voor altijd in het collectief geheugen is opgeslagen. Dat zien we nu maar al te vaak met onze smartphones en social media. Besef wat een voorrecht je in je jeugd gekend hebt, en reeds kwijt bent.

Privacy is geen luxe, het is een must. En het komt in vele gedaantes. Je hebt dan wellicht niets te verbergen, maar je hebt zeker wat te beschermen; je privacy.